Kennis delen
Van Hoofd Personeelszaken naar Chief Happiness Officer (CHO) ofwel van Fee Burner naar Fee Earner
De afgelopen maanden, heb ik maar liefst 5 HR vacatures in portefeuille gehad. In de jaren 90 vulde ik mijn 1e Hoofd Personeelszaken vacature in. Vrij saaie functie, vond ik, de nadruk lag op controle; processen op het gebied van verzuim, arbeidsvoorwaarden, werving en selectie, jaarlijkse beoordeling werknemers, waarborgen van de naleving van arbeidsvoorschriften en wetgeving. Men sprak van een staffunctie: fee burner.
In het begin van de nieuwe eeuw werd PZ langzaam HR en kwamen er verantwoordelijkheden bij op het gebied van Management Development (gericht op de toppers in een organisatie) Employer Branding (klassieke brand marketing) en Automatisering van HR processen. Aan het einde van het eerste decennium kwam daar bij Talent Management, Diversiteit en Successieplanning en werd Employer Branding, Employee Branding/Experience.
Anno 2019 bemerk ik, is er een belangrijke verschuiving te zien. Helemaal geen saaie functie. Het accent is van faciliterend maar initiërend én meer dan ooit ligt de nadruk op alle medewerkers.
Cruciaal is eerst voorzien in de basisbehoeften van alle medewerkers (denk aan de piramide van Maslow): vertrouwen en respect. En vervolgens bouwen en ontwikkelen aan een plek waar mensen graag willen werken. Sterker nog initiëren dat medewerkers bouwen en ontwikkelen aan de organisatie. Geen saaie staffunctie meer, maar: fee earner. Dit leidt tot:
- Hogere omzetgroei
- Terugname van verloop
- Meer sollicitanten
- Hogere retentie
- Medewerkers worden ambassadeurs
- Hogere productiviteit
Het is gek, dat nog niet alle organisaties een Chief Happiness Officer hebben.
